وی زینپنگ" یک قایقران چینی است که از آب "رود زرد" امرار معاش می کند. ولی برعکس دیگر قایقرانان، کار او صید ماهی از این رودخانه نیست. این قایقران ۵۵ ساله، جسد هایی را که در رودخانه افتاده اند، پیدا می کند و به خانواده هایشان می فروشد.
آقای "وی" می گوید: کار من باعث می شود عزت و احترام به مردگان بازگردد.
برای خانواده های عزادار که از یافتن اجساد عزیزانشان نومید شده اند، آخرین چاره مراجعه به این قایقران است.
هر روز او مسیر رودخانه را تا رسیدن به پل موقت ویژه عابران پارو می زند.
اجساد از این نقطه دورتر نمی روند.
آقای "وی" می گوید که از هفت سال پیش که این شغل را شروع کرده، تا کنون ۵۰۰ جسد را از رودخانه بیرون کشیده است.
بعضی از این انسان ها به قتل رسیده، بعضی دیگر غرق شده یا در رودخانه خودکشی کرده اند.
او می گوید که هدف از این کار تنها پول نیست.
بلکه این کار انتخاب شخصی اوست.
به گفته آقای "وی" پسر خودش نیز در این رودخانه مرد، ولی او هرگز نتوانست جسدش را پیدا کند.
به گفته او این موضوع برایش بسیار دردآور بود.
او ادامه می دهد: "به همین علت بود که مشغول این کار شدم."
در این عکس، کلبه آقای "وی" را می بینید.
هشتاد کیلومتر که به سمت شمال بروید، شهر لانژو قرار گرفته که بیشتر مشتریان آقای "وی" اهل آنجا هستند.
این شهر روزگاری مرکز یک استان محروم بود، ولی اکنون یک مرکز صنعتی عمده است.
به گفته آقای "وی" او تاکنون ۴۰ جسد را فروخته است.
او می گوید که در مجموع، خانواده ها وقتی می شنوند که او بابت تحویل جسد از آنان پول می خواهد، عصبانی نمی شوند.
ولی هنگامی که او جسد یکی از مسئولان حزب کمونیست چین را پیدا کرد، مقامات از او خواستند که بدون دریافت پول، جسد را به آنان تحویل دهد.
بعضی وقت ها وقتی مردم جسد ها را می بینند، احساساتشان جریحه دار می شود.
او می گوید: یک روز پدر و مادری برای یافتن پسرشان به اینجا آمدند. وقتی آنها جسد را دیدند رفتند بدون آنکه یک کلمه حرف بزنند. آنها جسد را همین جا گذاشتند.
آقای "وی" از کاری که می کند، دفاع می کند و می گوید که مقامات برای یافتن این اجساد اقدامی نمی کنند تاجایی که آنها در آب می گندند.
گاهی اوقات او اجساد را از آب می گیرد و به شیوه معمول آنها را دفن می کند.
به گفته آقای "وی" آخرین جنازه ای که او پیدا کرده است شش روز پیش بوده است.
او می گوید: فکر می کنم این آدم ها به طرز خیلی بی رحمانه ای مرده اند.
پس از آنکه او اجساد را از آب می گیرد، آنها را در یک پناهگاه قرار می دهد تا از جریان آب در امان بمانند.
وقتی که من به آنجا رفتم، چهار جسد را دیدم که صورت هایشان در آب بود.
آقای "وی" پس از پیدا کردن این اجساد در روزنامه ها آگهی می کند و این اجساد را شرح می دهد، تا صاحبان آنها پیدا شوند.
سپس خانواده های این افراد با او تماس می گیرند.
بعضی از آنان به این منطقه سفر می کنند تا جسدها را از نزدیک ببینند.
آقای "وی" هم با قایقش آنها را به آن پناهگاه می آورد تا جسد بستگانشان را ببینید.
او برای نشان دادن اجساد به مردم، پول کمی از آنها دریافت می کند.
ولی وقتی تصمیم به بردن جنازه بگیرند، باید ۵۰۰ دلار بپردازند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر