کریمخان زند به مدت چهار سال تهران را مرکز حکومت قرار داد به طوری که در زمان آغامحمدخان تهران پایتخت کشور شد و تحولات چشمیگری در این مدت اتفاق افتاد چنانکه در مدت ۲۲۰ سال جمعیت آن از حدود ۱۵۰۰۰ نفر به بیش از 8 میلیون نفر رسید و وسعتش از حدود ۴٫۴ کیلومتر مربع به بیش از ۷۳۰ کیلومتر مربع افزایش یافت.
اما با این حال در دوران اسلامی از میان روستاهایی که در قصران، پشت به البرز داده و از لار تا کن و سولقان و از دربند تا کوه بی‌بی شهربانو پراکنده بودند، تهران یکی از گمنام‌ترین‌ها بود و روستاهایی چون ونک، دولاب و مهران یا همان ضرابخانه به مراتب آبادتر و مهم‌تر بودند.
در واقع نام این روستاها و بسیاری دیگر از آبادی‌های قصران همچون طرشت، علی‌آباد، فرحزاد و طجرشت (تجریش) خیلی زودتر از نام تهران به منابع تاریخی راه یافت و تهران در آغاز سده‌های میانی اسلامی شهرتی نداشت مگر به انارش که به غایت نیکو بود.
براساس آمار تهران شانزدهمین شهر پرتراکم جهان است و تراکم جمعیت این شهر بین 10 هزار و 700 تا بیش از 11 هزار نفر در هر کیلومتر مربع برآورد می‌شود.
تهران از شمال به نواحی کوهستانی و از جنوب به نواحی کویری منتهی شده در نتیجه در جنوب و شمال دارای آب و هوایی متفاوت است و نواحی شمالی از آب و هوای سرد و خشک و نواحی جنوبی از آب و هوای گرم و خشک برخوردارند.
اگر دوست دارید حال و هوای روزهای قدیمی تهران را بیشتر درک کنید، بهتر است به 10 تصویر بعدی که گذشته تاریخی این شهر را نشان می‌دهد، سری بزنید.
آرایشگر (سلمانی) کنار خیابان ! که در گذشته ی تهران در اغلب محلات جنوبی و پائین شهر بساط خود را پهن میکردند و از مشتریان خود با چای معروف به ( چای دارچینی) پذیرائی می نمودند !؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر