۱۱ مهر، ۱۳۸۷

تحقیر و توهین را در جای جای میهن میتوان دید

کوه ها را از زیر و رو با شوق بسیار درمی نوردیم: از جهنم تهران تا بهشت شمال. سواحل دریای مازندران همواره اولین انتخاب برای سفر بوده است - به خصوص برای تهرانی ها. در این راه که به موازات ساحل می خزد، هر مسافری می خواهد فرمان را بپیچاند و خود را برساند به دریا .... اما دریائی که در سالهای بعد از انقلاب! مایه آبرو ریزی و تحقیر مردم شده است


باید بگردیم و از این کوچه ها پیدا کنیم!!. ته این کوچه دریا است و جمعیت!!! . انواع مأموران اورژانس و پلیس و انتظامات هم هستند!!!- اگر چه این مناطق برای شنا ممنوعه اعلام می شوند، ولی واقعیت چیز دیگری است.


اینجا انتهای همان کوچه است!!. مرد و زن به آب زده اند و البته خانم ها با لباس!!. چادرهای اورژانس که اخیراً در این گونه مناطق برپا شده، نشان می دهد که خواسته مردم برای شنای آزادانه در دریا به نوعی به رسمیت!! شناخته شده است


مناطقی که شنا در آنجا آزاد اعلام شده، "طرح سالم سازی دریا" نام دارد!! که در آن دریا تا مسافتی در دو قسمت مردانه و زنانه پرده کشی شده!! و خانم ها نیز می توانند در بخش زنانه با لباس شنا و بدون حجاب وارد آب شوند. معنی "سالم سازی" این است که آن منطقه عاری از هر گونه خطر!! برای شنا کردن می باشد


این چوب ها قبلاً طرح سالم سازی دریا و یا انواع دیگری از ساخت و سازها در بستر دریا بوده اند!! که یکی از همراهان ما را هنگام شنا چنان زخم کرد که تا ۲۴ ساعت خونش بند نمی آمد!.در مناطقی کف دریا پر است از بلوک های سیمانی، سنگ- یا تیرهای چوبی و آب دریا هم پر از آشغال های ریز! و گاه درشت

هیچ نظری موجود نیست: