به بهانه بزرگداشت غزل سرای نامی ایران - حافظ

دل من در هوای روی فرخ
بود آشفته همچون موی فرخ
بجز هندوی زلفش . هیچ کس نیست
که بر خوردار شد از روی فرخ

بده ساقی شراب ارغوانی

به یاد نرگس جادوی فرخ

دو تا شد قامتم همچون کمانی

ز غم پیوسته . چون ابروی فرخ

اگر میل دل هر کس . بجائی است

بود میل دل من . سوی فرخ

غلام همت آنم که باشد

چو حافظ بنده و هندوی فرخ